شعردرفراق کودک

 شعردرفراق کودک

برون رفت از کف من کودک من

گل گلخانه ی من کودک من

نبیند هیچکس این گونه داغی

نگیرد از کسی این غم سراغی

به بازیهای او خو کرده بودم

زدیده اشک خود ،جو کرده بودم

دعا دارم برای خلق دنیا

نبیند هیچ کس این داغ عظما

به هر کس داد کودک خالق من

نگهدارش بماند خالق من

نگیرد هیچ فرزندی زمادر

نگیرد هیچ لبخندی زمادر

نماند داغ طفل بر قلب بابا

نیافتد لکه ای بر قلب بابا

بقای کودکان جان کلام است

دعای هر شب وروز(غلام) است.